Rozmiar: 4180 bajtów Pomoc
Co sprawdzamy na sprawdzianie
Wprowadzenie
Standardy wymagań egzaminacyjnych w przykładach.
czytanie
pisanie
rozumowanie
korzystanie z informacji
wykorzystywanie wiedzy w praktyce
Formy zadań sprawdzianu.
Relacje między oceną wewnątrzszkolną i zewnętrzną.
Sylwetka szóstoklasisty.
Zadania sprawdzianu na lekcjach języka polskiego
Zadania sprawdzianu na lekcjach matematyki
Zadania dla egzaminatorów sprawdzianu
Przykładowy sprawdzian JAZZ
Biuletyn w wersji pdf
   
Archiwum arkuszy sprawdzianu
spis

Zadania sprawdzianu na lekcje matematyki

 

 

W roku szkolnym 2002/2003 w Kujonie małopolskiego dodatku Gazety Wyborczej prowadzony był cykl związany z przygotowaniem uczniów do sprawdzianu. Poniżej prezentujemy wybrane zadania z tego cyklu wraz z komentarzami egzaminatora sprawdzianu.

Przykłady tekstów, zadań i komentarzy do zadań

W zadaniach zamkniętych spośród czterech zaproponowanych odpowiedzi jedna jest prawdziwa. Wystarczy nieraz przeczytać uważnie tekst, innym razem trzeba dokonać analizy warunków zadania.

 

Zaczęło padać za piętnaście dziewiąta wieczorem i padało do wpół do ósmej rano następnego dnia. Ile czasu padał deszcz?

   A. 11 godz. 45 min B. 10 godz. 15 min C. 10 godz. 45 min

D. 11 godz. 15 min

 

Skoro zaczęło padać za piętnaście dziewiąta wieczorem i padało do wpół do ósmej rano to znaczy, że przed północą padało trzy godziny i piętnaście minut, a po północy siedem i pół godziny, zatem łącznie padało 10 godzin 45 minut, czyli prawidłową odpowiedzią jest odpowiedź C.

 

Bociany przyleciały do swojego starego gniazda 5 kwietnia. Po 140 dniach znów odleciały do ciepłych krajów. Bociany odleciały w
   A. pierwszej połowie września.
   B. pierwszej połowie sierpnia.
   C. drugiej połowie września.
   D. drugiej połowie sierpnia.

 

Miesiąc ma około 30 dni. 140 dni to około 4 miesiące (120 dni) i 20 dni, cztery miesiące od 5 kwietnia do 5 sierpnia, no i jeszcze około 20 dni, a to już na pewno druga połowa sierpnia, czyli odpowiedź D. Można inaczej: wrzesień następuje pięć miesięcy (około 150 dni) po kwietniu. Odpowiedzi A i C odpadają, 140 dni to o 10 mniej od 150, czyli od „mniej więcej” 5 września trzeba się cofnąć o 10 dni, a to właśnie druga połowa sierpnia.

 

Malwina kupiła pod koniec maja pierwsze czereśnie. Za 20 dekagramów zapłaciła 1,60 zł. W czerwcu czereśnie były już dwa razy tańsze. Ile kosztował 1 kilogram czereśni w czerwcu?

   A. 8 zł

B. 0,8 zł C. 4 zł D. 0,4 zł
  W czerwcu były czereśnie dwa razy tańsze niż w maju, zatem 20 dekagramów czereśni w czerwcu kosztowało dwa razy mniej niż tyle samo w maju. Cena jednego kilograma czereśni w czerwcu musiała być na pewno wyższa niż 20 dekagramów czereśni w maju, zatem odpowiedzi B i D można od razu odrzucić. Gdyby 1 kg czereśni w maju kosztował 8 zł
to 20 dag 
1
5
 kg) kosztowało 
1
5
. 8 zł czyli 1,60 zł, więc odpowiedź A jest błędna
Pozostała do wyboru odpowiedź C, rzeczywiście 4 zł to dwa razy mniej niż 8 zł.
 
Jesienią świstak gromadzi pod skórą zapas tłuszczu na zimę, powiększając aż o 
2
3
 masę

swego ciała. Na początku lata świstak ważył 3 kg. Ile kilogramów będzie ważył tuż przed zapadnięciem w sen zimowy?

   A. 2

B. 5 C. 4 ½ D. 3 ⅔

 

Świstak powiększa masę ciała, odpada więc odpowiedź A (2 kg to mniej niż 3 kg). Powiększa aż o ⅔ masy swego ciała, czyli więcej niż o połowę. Na początku lata ważył 3 kg, czyli przed zapadnięciem w sen zimowy waży więcej niż 4 ½ kg. Jedynie odpowiedź B spełnia ten warunek.

 

Rok 2003 to:
A. pierwsza połowa XX wieku.
B. pierwsza połowa XXI wieku.
C. druga połowa XX wieku.
D. druga połowa XXI wieku.

  Poprawna jest odpowiedź B. W latach 2001-2050 trwa pierwsza połowa XXI wieku.

Najdłuższą trasą autobusową, jaką można znaleźć w rozkładach jazdy jest trasa z Caracas w Wenezueli do Buenos Aires w Argentynie. Liczy ona 9660 km. Podróż trwa 214 godzin wliczając 12 godzin postoju w Santiago w Chile i 24 godziny postoju w stolicy Peru – Limie.

Focus ekstra nr 1/2001- LATO 2001.

   
 

 

Czas jazdy autobusem tą trasą, z pominięciem postojów w Santiago i Limie, wyrażony w godzinach, można opisać wyrażeniem

   A. 214 +12 +24

B. 214 – 24 + 12

C. 214 - (24 + 12)

D. 214 + (24 – 12)

 

Na podstawie przeczytanego tekstu wiadomo, że w całkowity czas podróży został wliczony czas długotrwałych postojów w Limie i Santiago. W związku z tym od 214 godzin trzeba odjąć łączny czas przeznaczony na oba postoje, takiej sytuacji odpowiada jedynie wyrażenie z punktu C.

   
 

 

214 godzin to:
   A. 9 dób i 2 godziny.
   B. 8 dób i 10 godzin.
   C. 8 dób i 22 godziny.
   D. 17 dób i 10 godzin.

 

Doba ma 24 godziny, 10 dób to 240 godzin, więc na pewno odpowiedź D jest błędna. 9 dób to 216 godzin, czyli odpada również odpowiedź A. 214 godzin to o dwie godziny mniej niż 9 dób, a więc warunek ten spełnia odpowiedź C.

   
 

 

Autobus wyruszył w podróż tą trasą w poniedziałek o godzinie 8:00 rano. Jadąc zgodnie z rozkładem jazdy przyjedzie na miejsce o godzinie szóstej rano w:
   A. następny wtorek.
   B. następną środę.
   C. następny poniedziałek.
   D. następną niedzielę.

 

Do następnego poniedziałku mija 7 dób, czyli 9 dób (216 godzin) mija we środę o godzinie 8:00, a 214 godzin także we środę tylko o godzinie 6:00. Poprawna jest odpowiedź B.

   
 

 

Autobus zakończył podróż tą trasą, zgodnie z rozkładem jazdy, w samo południe 1 czerwca. Podróż ta rozpoczęła się
   A. 22 maja o godzinie 14:00.
   B. 23 maja o godzinie 12:00.
   C. 22 maja o godzinie 12:00.
   D. 23 maja o godzinie 14:00.

 

Podróż trwała 214 godzin, czyli dwie godziny mniej niż 9 dób. Maj ma 31 dni. Od godziny dwunastej 22 maja do południa 1 czerwca mija dziesięć dób, czyli 9 mija w południe 23 maja. Zatem podróż musiała rozpocząć się 23 maja o godzinie 14:00.

   
 

 

Średnia szybkość autobusu uzyskana podczas jazdy na tej trasie (z pominięciem czasu dwóch długich postojów w Limie i Santiago) wynosi
   A. ponad 60 km/ godzinę.
   B. około 54 km/ godzinę.
   C. około 45 km/ godzinę.
   D. około 20 km/godzinę.

 

Średnią szybkość liczymy jako stosunek długości trasy (9660 km) do czasu przejazdu autobusem (178 godzin) tej drogi. Na pewno szybkość ta będzie większa od 48 km/godzinę, bo 9660 : 178 > 9660 : 200 > 48, ale mniejsza od 60 km/godzinę, bo 9660 : 60 < 161 < 178. Można sprawdzić, że właściwą odpowiedzią jest odpowiedź B.

   
W szkole podstawowej w klasach szóstych jest 92 uczniów, w piątych dwa razy tyle, a w czwartych o 13 uczniów mniej niż w szóstych. 
   
 

 

Ilu uczniów jest w klasach piątych?

   A. 92

B. 184 C. 46 D. 79
 

W klasach piątych jest dwa razy tyle uczniów, co w klasach szóstych, czyli na pewno więcej niż 92. Spośród podanych odpowiedzi jedynie liczba 184 jest większa od liczby 92. Rzeczywiście 184 to dwa razy więcej niż 92. Zatem prawidłową odpowiedzią jest odpowiedź B.

   
 

 

Ilu uczniów jest w klasach czwartych?

   A. 81

B. 105 C. 79 D. 115
 

Z tekstu zadania wynika, że w klasach czwartych jest mniej uczniów niż w klasach szóstych, czyli mniej, niż 92, więc trzeba odrzucić odpowiedzi B i D. Należy sprawdzić, która z pozostałych liczb spełnia warunki zadania. Oczywiście liczba 79 jest o 13 mniejsza od 92. Poprawna jest odpowiedź C.

   

 

Janek rozpoczął w szkole lekcje o godzinie 8:55, zakończył o godzinie 12:25. Jak długo trwały zajęcia w szkole?

   A. 4 godz. 20 minut

B. 4 godz. 30 minut C. 3 godz. 20 minut D. 3 godz. 30 minut
 

Między godziną 8:55, a 12:25 upływa tyle samo czasu, co miedzy godziną 9:00 a 12:30, czyli 3 i pół godziny. Należy wybrać odpowiedź D.

   

 

Przerwa świąteczna w nauce rozpoczęła się 21 grudnia i trwała do Nowego Roku. Ile dni trwała przerwa świąteczna?

   A. 10

B. 11 C. 12 D. 9
 

Do rozpoczęcia przerwy świątecznej upłynęło 20 dni grudnia. Grudzień ma 31 dni. Zatem przerwa świąteczna trwała przez 11 dni grudnia i jeden dzień stycznia (Nowy Rok). Prawidłowa jest odpowiedź C.

Na naukę w domu Janek poświęcił 1 i 3/4 godziny, a na czytanie książki 3/4 godziny.
   
 

 

Ile godzin łącznie Janek poświecił na naukę i czytanie książki?

   A. 2 i 1/2

B. 2 i 1/4 C. 2 i 3/4 D. 2 i 3/8
 

Aby obliczyć czas poświęcony na naukę i czytanie książki należy dodać do siebie podane wielkości: 1 ¾ + ¾ = 2 ½. Właściwą odpowiedzią jest odpowiedź A.

   
 

 

Ile minut Janek poświęcił na naukę?

   A. 175

B. 135 C. 75 D. 105
 

Najważniejsze to pamiętać, że 1 godzina ma 60 minut.1¾ godziny to więcej niż półtorej godziny (90 minut), a mniej niż dwie godziny (120 minut). Warunki zadania spełnia odpowiedź D.

   
 

 

Ile minut Janek poświecił na czytanie książki?

   A. 75

B. 45 C. 15 D. 25
 

¾ godziny to więcej niż pół godziny (30 minut), a mniej niż godzina (60 minut). Warunki zadania spełnia odpowiedź B.

   

W arkuszu sprawdzianu – oprócz zadań zamkniętych wielokrotnego wyboru, w których trzeba wybrać prawidłową odpowiedź spośród zaproponowanych – są zadania otwarte. Te zadania należy wykonywać w przeznaczonym na to miejscu. Rozwiązanie powinno być tak przedstawione, aby egzaminator mógł odczytać tok rozumowania ucznia. Jeśli w zadaniu nie ma wskazanej żadnej metody, którą należy zastosować, wybór sposobu dochodzenia do wyniku należy do ucznia. Są zadania, które można rozwiązać kilkoma metodami. Poniżej prezentujemy przykład takiego zadania.

 

Suma dwóch liczb równa się 60, a iloraz większej przez mniejszą wynosi 3. Jakie to liczby?
 

I sposób rozwiązania zadania – za pomocą równania:

Budując równanie należy przyjąć sobie jedną z szukanych wielkości za niewiadomą. W tym zadaniu oznaczamy przez x mniejszą z liczb. Z informacji, że iloraz tych liczb wynosi 3, wynika, że jedna z nich jest trzy razy większa od drugiej. Zatem druga z liczb jest równa 3x. Drugi warunek zadania mówi, że sumą tych liczb jest 60, czyli: x + 3x = 60 4x = 60 x = 15 3x = 45 Po rozwiązaniu równania należy sprawdzić, czy otrzymane liczby spełniają warunki zadania i sformułować odpowiedź.

  II sposób rozwiązania zadania – za pomocą rysunku:

Można przyjąć, że szukane liczby ilustrują długości dwóch odcinków, z których jeden jest trzy razy dłuższy od drugiego, a razem mają długość równą 60 jednostek.

Porównując długości odcinków na rysunku, można obliczyć wartości obu liczb. Po obliczeniu należy sprawdzić, czy otrzymane liczby spełniają warunki zadania i sformułować odpowiedź.

  III sposób rozwiązania zadania – za pomocą rachunków na liczbach:

W zadaniu szukamy dwóch liczb, z których jedna jest trzykrotnością drugiej. Zatem suma pierwszej z szukanych liczb i jej trzykrotności daje liczbę cztery razy większą od pierwszej liczby. Wystarczy podzielić 60 przez 4, aby obliczyć pierwszą liczbę, a otrzymaną wartość pomnożyć przez 3. W ten sposób wyliczymy drugą z liczb.
                                  Liczba pierwsza: 60 : 4 = 15
                                  Liczba druga: 15 ´ 3 = 45
Po obliczeniu należy sprawdzić, czy otrzymane liczby spełniają warunki zadania i sformułować odpowiedź.

Oto przykłady innych zadań tego typu. Czym rozwiązania tych zadań będą się różnić, a w czym będą podobne? W poniższych przykładach pozostawiono miejsce na komentarz puste. Proponujemy nauczycielom podjęcie próby napisania rad dla uczniów.

 

Dwa odcinki mają razem 60 cm długości. Jeden jest trzy razy krótszy od drugiego. Ile centymetrów długości ma każdy z tych odcinków?
 

 

 

Ojciec i syn mają razem 60 lat. Ojciec jest trzy razy starszy od syna. Ile lat ma każdy z nich?
 

 

 

Kasia i Bartek mają razem 60 znaczków. Kasia ma trzy razy mniej znaczków niż Bartek. Po ile znaczków ma każde z nich?
 

 

Każda z form zadań pisemnych ma zastosowanie w zadaniach testowych z matematyki. Jednak dobór poszczególnych form zadań w teście zależy od tego, co chcemy badać. Na przykładzie kilku zadań służących do badania znajomości definicji równoległoboku można porównać jak, w zależności od formy zadania, badana jest ta umiejętność.


typ (PF)

 

W wolne miejsce wpisz literę P, jeśli zdanie jest prawdziwe, a literę F, jeśli zdanie jest fałszywe.
  A. Równoległobok to taki czworokąt, który ma co najmniej jedną parę boków równoległych.
   
   
  B. Równoległobok to taki czworokąt, który ma dokładnie jedną parę boków równoległych.
 
   
  C. Równoległobok to taki czworokąt, który ma dwie pary boków równoległych.
 
   
 

W tym zadaniu uczeń wybiera poprawną definicję równoległoboku. Może to zadanie wykonać porównując podane określenia z tym, które zna.


typ (D)

 

Przy nazwie figury wpisz literę R, jeśli jest ona równoległobokiem, literę N, jeśli jest to nazwa figury nie będącej równoległobokiem, natomiast O, jeśli nie można stwierdzić jednoznacznie tego faktu.
kwadrat      
prostokąt  
romb  
trapez prostokątny  
trapez równoramienny  
deltoid  
latawiec  
 

W tym zadaniu uczeń musi przypomnieć sobie podstawowe informacje o poszczególnych wielokątach i dokonać klasyfikacji zgodnie z podanymi kryteriami. Rozwiązując zadanie musi odnosić się do definicji poszczególnych czworokątów.

 

Pod rysunkiem figury wpisz literę R, jeśli jest ona równoległobokiem, literę N, jeśli jest to figura nie będąca równoległobokiem.

typ (D)

 

Uczeń obserwując przedstawione figury musi dokonać klasyfikacji zgodnie z podanymi kryteriami. Do rozwiązania tego zadania nie jest mu potrzebna znajomość definicji innych czworokątów niż równoległobok.


typ (L)

 

Uzupełnij brakujące określenie.
   1. ________________ to taki czworokąt, który ma dwie pary boków równoległych.

   2.

Równoległobok to taki wielokąt, który _________________________________.
 

W zadaniu 1 z luką uczeń musi uzupełnić brakujący wyraz. W tym wypadku poszukuje nazwy czworokąta spełniającego podany warunek. W zadaniu 2 z luką uczeń powinien dopisać, jakie warunki musi spełniać wielokąt, aby był równoległobokiem. Zadanie 1 jest łatwiejsze niż zadanie 2. Każde z tych zadań można zamienić na zadania krótkiej odpowiedzi badające te same umiejętności.


typ (KO)

 

   1. Jaki czworokąt nazywamy równoległobokiem?
   2. Jaki wielokąt nazywamy równoległobokiem?
   3. Jaką figurę nazywamy równoległobokiem?
 

W każdym z tych zadań pytamy o równoległobok, ale punktem wyjściowym definicji jest za każdym razem inna figura, co czyni te zadania zadaniami o różnym stopniu trudności.


typ (RO)

 

Narysuj cztery różne czworokąty, nie będące równoległobokami i napisz, przy każdym z nich, dlaczego nie jest równoległobokiem.
 

W zadaniu tym uczeń wykonuje rysunki figur spełniających podany warunek i uzasadnia swój wybór.

Na tych przykładach widać, że, mimo iż każde z tych zadań bada znajomość definicji równoległoboku, to uczeń prawie za każdym razem znalazł się w innej sytuacji i zupełnie inaczej wykorzystywał znajomość definicji równoległoboku. Należy sobie uświadomić, że stwierdzenie, iż każde z tych zadań bada znajomość definicji równoległoboku jest zbyt ogólne i wymaga za każdym razem doprecyzowania. Przydatność każdego z tych zadań jest inna, bo co innego badać, czy uczeń potrafi poprawnie wypowiedzieć definicję, co innego, umieć ją wykorzystać do klasyfikowania obiektów a jeszcze, co innego budować przykłady i kontrprzykłady dla definiowanego pojęcia. Niejednokrotnie tworzy się zadania w różnych formach do analogicznej sytuacji realistycznej. Np.:


typ (RO)

 

Kasia i Marysia mają razem 24 lata. Kasia jest dwa razy starsza od Marysi. Ile lat temu Marysia była trzy razy młodsza od Kasi?
 

Uczniowie rozwiązując to zadanie zazwyczaj najpierw obliczają wiek każdej z dziewcząt, a potem wyznaczają szukaną wielkość. Zatem zadanie to jest zadaniem wieloetapowym. Prześledzenie rozwiązania daje możliwość zaobserwowania toku rozumowania ucznia i pozwala wnioskować o tym, jakie metody rozwiązania uczniowie preferują.


typ (KO)

 

Kasia i Marysia mają razem 24 lata. Kasia jest dwa razy starsza od Marysi. Ile lat ma każda z nich?
 

To zadanie typu KO to część poprzedniego zadania RO. W stosunku do poprzedniego zadania jest zadaniem łatwiejszym, mniej czasochłonnym, a daje także możliwość zaobserwowania toku rozumowania ucznia i pozwala wnioskować o tym, jakie metody rozwiązania uczniowie preferują.


typ (L)

 

Kasia i Marysia mają razem 24 lata. Kasia jest dwa razy starsza od Marysi. Uzupełnij zdania.

   1. Marysia ma ______ lat, a Kasia ma _______ lat.
   2. _______ lata temu Kasia była trzy razy starsza od Marysi.
  W zadaniu tym uczeń musi wykonać dokładnie te same czynności, co w typowym rozwiązaniu zadania RO, a nie ma możliwości prześledzenia jego toku rozumowania i zaobserwowania metody pracy z tym zadaniem.


typ (WW)

 

Kasia i Marysia mają razem 24 lata. Kasia jest dwa razy starsza od Marysi.
   A. Kasia ma 12 lat, Marysia 6.
   B. Kasia ma 13 lat a Marysia 11.
   C. Kasia ma 16 lat, a Marysia 8.
   D. Kasia ma 18 lat, a Marysia 6.

  Zadanie to najwygodniej rozwiązywać stosując metodę eliminacji i preferencji. Najpierw należy odrzucić odpowiedzi niespełniające jednego z warunków, a potem drugiego.


typ (WW)

 

Kasia i Marysia mają razem 24 lata. Kasia jest dwa razy starsza od Marysi.
Kasia była 3 razy starsza od Marysi
   A. 3 lata temu
   B. 8 lat temu
   C. 4 lata temu
   D. 10 lat temu.

  To zadanie jest bardziej skomplikowane niż poprzednie. Uczniowie zazwyczaj rozwiązują je otwierając to zadanie. Nie ma możliwości prześledzenia toku rozumowania ucznia i zaobserwowania metody pracy z tym zadaniem. Jedynie na podstawie dokonanego wyboru odpowiedzi można z dużym prawdopodobieństwem wnioskować o popełnionych przy rozwiązywaniu zadań błędach.

Analizując przytoczone przykłady zadań, widać, że wybór formy zadania w teście zależy od celu testu, od tego, co chcemy zbadać i jakie informacje chcemy uzyskać. Aby dostać rzetelną diagnozę osiągnięć uczniów trzeba bardzo starannie dobrać nie tylko zakres badanej wiedzy i umiejętności, ale i formy zadań oraz sposób ich oceniania.

Forma zadania Przydatność różnych form zadań w matematyce
ze względu na cele merytoryczne testu
L
n sprawdzanie znajomości wzorów, definicji, twierdzeń, faktów,
n uzupełnianie diagramów, wykresów, rysunków.

KO
n sprawdzanie stosowania jednej- dwóch umiejętności w rozwiązywaniu zadania,
n posługiwanie się językiem matematycznym.

 

RO
n sprawdzanie stosowania wielu umiejętności w rozwiązywaniu zadania,
n obserwowanie skuteczności metody przyjętej w rozwiązaniu zadania,
n obserwowanie realizacji przyjętej metody,
n posługiwanie się językiem matematycznym.

 

 

WW
n sprawdzanie znajomości wzorów, definicji, twierdzeń, faktów,
n uzupełnianie diagramów, wykresów, rysunków,
n sprawdzanie stosowania jednej- dwóch umiejętności w rozwiązywaniu zadania,
n porządkowanie elementów,
n matematyzowanie sytuacji (opisywanie wyrażeniem).
P–F
n sprawdzanie znajomości wzorów, definicji twierdzeń, faktów,
n ocenianie poprawności stwierdzeń, wyników, rysunków.

D
n klasyfikowanie różnych elementów,
n porządkowanie elementów,
n ocena poprawności skojarzeń.

2004 OKE w Krakowie